W szczycie naporu tego komponentu plazmy liczba fluktuacji magnetycznych była na poziomie Kp-5. Oznacza to, że nie było to zbyt silne zjawisko, ale też nie należało takiego oczekiwać po CME tej wielkości. Po okresowym zdecydowanym wzroście prędkości wiatru słonecznego nastąpiła stabilizacja tej wielkości na poziomie 400 km/s, czyli prawie normalnej.

Oprócz tego na tarczy słonecznej nadal dominuje plama 1974, ale powoli wychodzi z pola widzenia. W ciągu ostatnich 24 godzin dochodziło z tego regionu najwyżej do rozbłysków klasy C. Najsilniejszy rozbłysk w ciągu ostatnich 24 godzin osiągnął wielkość M1.1 ale wygenerowała go inna plama, oznaczona numerem 1977.

Obecnie jest 60% szans na kolejny rozbłysk klasy M i 5% szans na rozbłysk X. Aktywność słoneczna pozostaje zatem na średnim poziomie.